“MS heeft mijn leven veranderd.”
Mijn verhaal
In de loop van 2013 begon het gevoel in de huid van mijn rechter oksel gek te voelen. Ik merkte dat als ik mijn oksel scheerde het anders voelde dan bij de ander. In het begin schonk ik er niet veel aandacht aan maar het gevoel breidde zich steeds verder uit. De huisarts verwees mij door naar het ziekenhuis en ik ging naar de neuroloog. Nog geen idee van waar zij aan dachten onderging ik de verschillende onderzoeken, een MRI en een bloedonderzoek. De neuroloog vertelde dat het in ieder geval geen MS was, maar dat ze ook nog niet wisten wat het wel was en dat we opnieuw bloed gingen prikken om te testen op de ziekte van Lyme. Ook dat was het niet en het advies was om naar mensediek therapie te gaan. Ik ging voor een second opinion naar een ander ziekenhuis en deed de onderzoeken nog een keer opnieuw. Daar werd al vrij snel vastgesteld dat het toch wel om multiple sclerose zou gaan. Er werd direct een opname voor die week erna geregeld om een prednisolon stootkuur te ondergaan. Daarna volgde een heel betoog over het belang van medicijnen. Doordat wij een kinderwens hadden op korte termijn was het een logisch besluit om nog niet aan de medicijnen te gaan. Pfff die prednisolon stootkuur was in de maanden erna echt pittig. Ik was 3 maanden lang helemaal kapot!
Ergens in 2014 ontdekte ik Terry Wahls. Een arts uit Amerika die zelf MS had. Zij was begonnen met medicijnen maar desondanks ging zij hard achteruit. Tot zij vrijwel nog alleen op bed kon liggen. Ze gaf niet op en verdiepte zich in voeding en suppletie. Na een aantal maanden kon zij weer een flink aantal kilometers fietsen. Ik was zeer onder de indruk van dit verhaal en dacht “Als het voor haar mogelijk is, is dat het ook voor mij!” Ik besloot niet aan de medicijnen te gaan en gezond te gaan eten. In het ziekenhuis stonden ze totaal niet achter mijn beslissing. Er is mij heel vaak op het hart gedrukt dat het zo belangrijk is om aan de medicijnen te gaan en dat iedereen die minder suiker eet meer energie krijgt maar dat voeding niet helpt als medicijn bij MS.
Mijn klachten waren nog niet zo erg dus ik voelde nog niet de noodzaak om het heel strikt te doen. Het enige waar ik echt last van had, was de vermoeidheid. In 2018 ging het mis. Ik ging steeds moeilijker lopen en begon in mijn broek te plassen. Dat was de grens! Tot hier en niet verder dacht ik. Iemand moet mij helpen. Iemand die specifiek weet wat mensen met mijn aandoening nodig hebben. Ik kwam terecht bij een orthomolecualir therapeut, Ruud Rotteveel. Hij had het vermoeden dat ik niet alleen MS had maar ook de ziekte van Lyme. Er volgde eerst een plan om van de Borrelia bacterie af te komen, de bacterie die de ziekte van lyme veroorzaakt.
Opleiding Orthomoleculair Voedingsadviseur
Dit plan duurde 3 maanden en ging vooral om bepaalde supplementen, een ademhalingsoefening en Paleo in combinatie met het ketogene dieet. Dat komt neer op een voedingspatroon zonder granen, zuivel, soja, peulvurchten, nachtschades, concerveermiddelen, smaak-, geur- en kleurstoffen en héél laag in suikers. Per dag blijf je dan onder de 25 gram koolhydraten. Een banaan is al gemiddeld 27 gram dus 25 is echt héél laag. Daarnaast deed ik ook nog intermittent fasting waarbij ik alleen at tijdens de lunch en het avondeten. Nu ik dit zo opschrijf vraag ik mij af wat ik dan nog at en hoe ik het zo lang heb volgehouden maar het deed mij heel veel goeds en ik weet nog dat ik oprecht heel erg lekker at!. Na de 3 maanden gingen we door naar het MS-protocol van Ruud. Dat kwam met een paar uitzonderingen op hetzelfde neer. Al na een korte periode voelde ik mij weer veel energieker en heb ik tot op de dag van vandaag geen nieuwe schub (aanval) gehad. Doordat ikzelf zo veel baat heb gehad bij voeding en suppletie kon ik niet anders dan de opleiding tot orthomoleculair voedingsadviseur te doen. Ik vond het namelijk heerlijk om erover te praten, te lezen, andere tips te geven en te laten weten hoeveel invloed je kunt hebben op je gezondheid terwijl je super lekker eet!
Ongeveer tegelijk met het beginnen van de opleiding raakte ik overbelast. Mijn bestaande klachten werden erger en in mijn hoofd was het een choas. Ik kon om alles huilen…. Ik kon niet meer voor de klas staan want mijn gezondheid ging voor. In de periode dat ik niet meer voor de klas stond kwam ik in aanraking met de kracht van je gedachten en de universele wetten waarvan voornamelijk de wet van aantrekking. Ik vond dit enorm fascinerend! Maar ook een beetje abstract. Tijdens het wandelen luisterde ik veel podcasts, ik las boeken, kocht online training na online training en zocht er alles over op op internet. Ik leerde over traumatische geneurtenissen, belemmerende overtuigingen en het placebo en nocebo effect. Dit alles heeft mijn vastberadenheid om klachtenvrij te worden alleen maar versterkt! Op welke manier dan ook, ik word helemaal klachtenvrij. Er zijn andere mensen die het gelukt is, waarom zou dat bij mij of misschien wel bij jou niet lukken?
Ik ben...
- Moeder van Teun en Milou
- Getrouwd met Cees
- 34 jaar jong, oftewel in level 34 😉
- Iemand met diagnose MS en de ziekte van Lyme
- Leerkracht in het basisonderwijs (momenteel niet actief in verband met mijn gezondheid)
- Orthomoleculair voedingsadviseur
- Volgens de reguliere geneeskunde eigenwijs als het om mijn gezondheid gaat.
- Liefhebber van koken, spelletjes, zingen, nieuwe dingen uitproberen, boeken op het gebied van persoonlijke ontwikkeling lezen, podcasts luisteren!
- Heel geïnteresseerd in de kracht van je mind.
- Vastberaden om klachtenvrij te worden!
Wat doe je nu?
Inmiddels eet ik niet meer strikt volgens het plan. Ik heb het ketogeen dieet na ruim 1,5 jaar losgelaten en probeer nu voor 80% paleo te eten. Dat is voor mij voldoende. Het gaat om de balans. Een aantal jaar geleden was ik er van overtuigd dat alles zou worden opgelost met voeding en suppletie. Dat geloof ik nu niet meer. Het is zeker een belangrijk deel, maar ik geloof niet meer dat het de oorzaak is van het ontstaan van ziekten.
Momenteel ben ik mij ook vooral aan het verdiepen in de kracht van je mind en het effect van stress en trauma. MEGA interessant! Daar ga ik ook zeker mee aan de slag en daar neem ik jullie heel graag in mee!
xxx Debbie
